Inseminatie

Lukt het niet om op de traditionele manier zwanger te worden, dan kan de arts een zogenoemde inseminatie (het inbrengen van sperma) uitvoeren. Daarbij brengt hij door middel van een eenvoudige medische behandeling zaadcellen in de baarmoeder in. De zaadcellen krijgen daardoor een gemakkelijkere en kortere route van de vagina via de baarmoedermond naar boven.

Homologe en heterologe inseminatie

We onderscheiden homologe en heterologe of donor-inseminatie. Bij homologe inseminatie zijn de zaadcellen afkomstig van de partner. Bij heterologe inseminatie wordt gebruikgemaakt van donorzaad van een anonieme spermabank.

Wanneer is inseminatie zinvol?

Homologe inseminatie kan worden toegepast als

• de spermakwaliteit wat minder is, bijvoorbeeld als het ejaculaat te weinig zaadcellen of te weinig beweeglijke zaadcellen bevat,
• het stel geen geslachtsgemeenschap kan hebben,
• er bij de vrouw sprake is van fysieke oorzaken zoals een vernauwde baarmoederhals.

Daarentegen kan er bijvoorbeeld voor heterologe inseminatie worden gekozen als

• de eigen partner onvruchtbaar is omdat hij geen zaadcellen heeft of
• er bij hem sprake is van een ernstige ziekte.

Hormonale stimulatie

De inseminatie kan worden uitgevoerd in de zogenoemde spontane cyclus van de vrouw, dus in haar natuurlijke cyclus. Maar de kansen op succes zijn wat groter als de rijping van de eicellen door een lage dosis hormoonpreparaten wordt ondersteund en de eisprong doelgericht wordt opgewekt.

Wat zijn de kansen op succes?

Bij een inseminatie zijn de kansen op succes afhankelijk van meerdere factoren: de leeftijd van de vrouw, haar lichamelijke conditie, de spermakwaliteit van de partner en de een gelijktijdige hormoonbehandeling.
Slechts enkele vrouwen worden al bij de eerste behandeling zwanger. De kans dat het lukt, ligt bijvoorbeeld bij een homologe inseminatie tussen de vijf en twaalf procent. Daarom zijn er meestal meerdere pogingen nodig.